Bijna een kwart van wat de Nederlanders maken, komt uit Brabant. Denk aan textiel, meubels en bier. De Leerroute is de eerste Made in Brabant-fietsroute, die mooie natuur en oude industrieën combineert. Rondom Waalwijk fiets ik langs volop herinneringen aan de leer- en schoenenindustrie. Onderweg luister ik via mijn telefoon naar de geluidsfragmenten, waarin de 21-jarige Sanne Schoenmakers in gesprek gaat met haar opa, die in een schoenenfabriek werkte.
-
Leerroute Waalwijk | Made in Brabant
Meer info over Leerroute Waalwijk | Made in Brabant
2 uur 30 minuten 30,0 km
Kopje koffie in Waalwijk
De route begint in Waalwijk, de leer- en schoenenstad van Nederland. Voordat ik met mijn fietsmaatje Jamila op de fiets spring, drinken we een kopje koffie op het Raadhuisplein. Keuze genoeg! La Bella Vita is een fijne koffietent met zelfgemaakt ijs en een vitrine vol bonbons. Aan de overkant ligt lunchrestaurant ’t Slot, waar je ook met allerlei allergieën terecht kunt. Bij mijn espresso krijg ik heerlijke glutenvrije boterkoek geserveerd. Vanaf de loungebank kijken we uit over het plein met de fontein, waar kinderen lachend doorheen rennen.
Breng ook een bezoek aan:
-
Sint Jan de Doper
Schoenenkwartier
Aan het Raadhuisplein ligt ook het Schoenenkwartier, een nieuw museum over de schoenen- en lederindustrie. Hier steek je, aan de hand van historische machines en tentoonstellingen, meer op over het maakproces, de succesjaren en de latere teloorgang in de jaren zestig en zeventig. De tentoonstelling ‘Wie de schoen past’ zoomt in op identiteit. Heel de schoenenwereld komt hier langs: van de stilettohak tot de Nike Air Max. In het Schoenenlab werken jonge artists in residence. Afgestudeerde studenten kunnen zo’n drie maanden aan een eigen project werken.
-
Schoenenkwartier
Slagenlandschap
Westelijk van Waalwijk trap ik al snel door het Slagenlandschap. De regio Langstraat, die zich uitstrekt van Geertruidenberg tot Den Bosch, was in de middeleeuwen nog een onbegaanbaar moerasgebied. Na turfwinning ontstonden haaks op een dijk smalle percelen, gescheiden door sloten en hagen. Dat oude cultuurlandschap kun je hier nog mooi zien. Aan beide kanten van de weg liggen moerassen, veenputten en bosjes. Het landschap bevindt zich op de overgang van zand naar klei, en zit vol kwelwater; grondwater dat onder druk aan de oppervlakte komt.
Stinkende huiden
Ik sla een onverhard wandelpad in en zoek het eerste geluidsfragment op. Overal klinken vogels. ‘Wist je dat de schoenen- en leerindustrie al eeuwen teruggaat?’ hoor ik de opa aan zijn kleindochter Sanne vragen. ‘Het leek voorbestemd voor deze omgeving.’ Er graasden veel koeien, er was volop water en er groeiden eikenbomen. De boeren legden de huiden in natte looiputten, met eikenschors op, dat looizuur bevat. ‘Na een jaar stinken kwamen de huiden er soepel uit en werden ze op de droogzolder gehangen.’ Sanne reageert: ‘Slim, maar wel mega goor zeg!’
Halve Zolenpad
Halverwege de route slingeren we het Halve Zolenpad op, een fietspad over een voormalige spoorbaan. Vrij aan het begin staat het kunstwerk Footprint van kunstenaar Harald Vlugt. Twee metershoge schoenzolen van cortenstaal - hetzelfde materiaal als de vroegere rails - vormen een poort. Als ik afstap en wat langer kijk, herken ik in de patronen een stoomlocomotief. Naast het beeld luister ik naar het tweede geluidsfragment, waarin opa over de stoomtrein vertelt, die de grote hoeveelheden leer en schoenen vervoerde. ‘Elke overgang werd met de hand bewaakt door spoorwachters. Hun huizen zie je nog steeds langs het spoor staan.’
Koninklijke Stoomschoenenfabriek
Streetart spotten in Waalwijk
Streetart spotten in Waalwijk
Het fietspad voert verder door weilanden en bossen. Een boer komt in zijn tractor voorbij, een ooievaar zoekt in het gras naar voedsel. Over het asfalt trappen scholieren, forenzen en e-bikers, zo nu en dan zoeft een razendsnelle fatbike voorbij. Terug in Waalwijk valt ons oog op de voormalige schoenenfabriek Pinocchio, waarvan de golfplaten zijn beschilderd met kleurrijke schoenen en machines. Iets verderop ga ik even de route af voor het historische pand van de Koninklijke Stoomschoenenfabriek A.H. van Schijndel, ontworpen door architect Meulkens.
Voormalige schoenenfabriek van Van Haren
Dwars door het groen trappen we over het Halve Zolenpad verder richting het Drongelens Kanaal. Ik stel me voor hoe de arbeiders hier vroeger heen liepen, om frisse lucht op te snuiven. Het leerlooien gebeurde niet onder de meest prettige werkomstandigheden, zeker niet toen rond 1900 chroom als looistof werd geïntroduceerd. Vlakbij staat de voormalige schoenenfabriek van Van Haren. Vader Johannes van Haren bezat een kleine klompen- en schoenenfabriek en startte in 1913 met zijn drie zonen een lederhandel in Waalwijk. Zoon Ivo ging exclusief produceren voor zijn eigen schoenenwinkels. Dat was uniek in die tijd.
Slapen in een oude leerfabriek
Na onze fietstocht rijden we naar Oisterwijk, 20 kilometer verderop, waar je in een oude leerfabriek kunt slapen. Wij pakken de auto, maar je kunt dit stuk ook prima fietsen, door de prachtige Loonse en Drunense Duinen en het charmante dorp Udenhout. Het hippe NEO KVL Hotel bevindt zich op het voormalige Koninklijke Verenigde Leder (KVL)-terrein, met ook een bierbrouwerij, creatieve werkplaatsen en kantoren. De imposante hal heeft een gevel en dak van glas, mijn kamer bevindt zich op de bovenste verdieping, met uitzicht over Oisterwijk. Niet verkeerd!
-
Fletcher Hotel Restaurant Oisterwijk-Tilburg
Hapje eten bij Eetcafé De Tijd
Het was een mooi kijkje in de schoenen- en leerindustrie vandaag. Eigenlijk wist ik weinig over het leerlooien, hoe dat er vroeger aan toeging en waar het precies voor diende. Het is een eeuwenlange geschiedenis, waar Waalwijk nog altijd de vruchten van plukt. Er zijn volop nieuwe schoenmakers, zoals het jonge merk NUBIKK. We sluiten de dag af met een hapje eten bij Eetcafé De Tijd. Brabantse gastvrijheid midden in het dorp, met heerlijke gerechten. Op het terras brengen we een laatste toost uit. Straks: schoenen uit en chillen!
-
Eetcafé De Tijd