Gedenkplaats Haaren 1940 -1945 / Complex Haarendael
De langste periode is het landgoed in gebruik als Groot-Seminarie van het bisdom: van 1836, tot 1967.
De langste periode is het landgoed in gebruik als Groot-Seminarie van het bisdom: van 1836, tot 1967. In 1967 wordt het overgenomen door de Sint Jozefstichting, een organisatie voor verstandelijk gehandicapten. Na diverse samenvoegingen, ontvlechtingen en fusies is Cello sinds 1 januari 2002 eigenaar van wat vroeger het Groot-Seminarie was en heeft het landgoed in gebruik als locatie Haarendael.
In 1834 worden van verschillende eigenaars gronden en een boerderij aangekocht. Mgr. Zwijsen heeft goede contacten met de in Tilburg residerende kroonprins de latere koning Willem II, die de locatie van het Groot-Seminarie bepaalt.
Het gehele complex wordt omgeven door een slotgracht, aarden wallen worden opgeworpen en een stevig toegangshek sluit het landgoed goed af voor de boze wereld.
In 1836 wordt de eerste steen gelegd. In 1839 is men zo…
De langste periode is het landgoed in gebruik als Groot-Seminarie van het bisdom: van 1836, tot 1967. In 1967 wordt het overgenomen door de Sint Jozefstichting, een organisatie voor verstandelijk gehandicapten. Na diverse samenvoegingen, ontvlechtingen en fusies is Cello sinds 1 januari 2002 eigenaar van wat vroeger het Groot-Seminarie was en heeft het landgoed in gebruik als locatie Haarendael.
In 1834 worden van verschillende eigenaars gronden en een boerderij aangekocht. Mgr. Zwijsen heeft goede contacten met de in Tilburg residerende kroonprins de latere koning Willem II, die de locatie van het Groot-Seminarie bepaalt.
Het gehele complex wordt omgeven door een slotgracht, aarden wallen worden opgeworpen en een stevig toegangshek sluit het landgoed goed af voor de boze wereld.
In 1836 wordt de eerste steen gelegd. In 1839 is men zover dat het gebouw door professoren en priesterstudenten in gebruik kan worden genomen. In de loop van de tijd wordt er nog veel verbouwd en gebouwd: de zijvleugels, de bibliotheek, het klooster van de zusters, de kapel in Waterstaatsstijl maakt in 1939 plaats voor een monumentale kapel van de bekende architect van die dagen, professor Granpré-Molière.
Na heugelijke zaken als de viering van het eeuwfeest in 1939 breekt een nare en donkere tijd aan als de Duitsers het gebouw tijdens de Tweede Wereldoorlog opeisen.
Het seminarie wordt gijzelaarskamp voor circa duizend gijzelaars, onder wie vele prominente Nederlanders. Bovendien wordt het een Polizeigefängnis voor ruim drieduizend voornamelijk verzetsgevangenen.
Het Brits Canadese Hoofdkwartier komt na de bevrijding van Haaren in het grote gebouw gevolgd nog door de U.N.R.R.A. (Internationale Hulporganisatie).
Pas op 9 maart 1946 kunnen de seminaristen naar het hun zo vertrouwde seminarie terugkeren.
In 1967 komt als gevolg van veranderende kerkelijke en religieuze inzichten een einde aan een belangrijk katholiek opleidingsinstituut voor priesters. Het Groot-Seminarie krijgt in 1967 een andere functie, het wordt een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking.
Voor velen liggen hier herinneringen en heeft het Groot-Seminarie Haaren een onuitwisbare betekenis gehad in hun leven.