Vector: Medal of Honor voor Eerste Luitenant Cecil H. Bolton

Als leider van een peloton van Company E, 413th Infantry vocht hij in een fel gevecht dat volgde op het oversteken van de rivier de Mark in Nederland. Zijn heldhaftige aanvallen onder vijandelijk vuur en zijn bezielende leiding ondanks zijn ernstige verwondingen, droegen er in hoge mate toe bij dat sterke vijandelijke tegenstand werd gebroken en zijn bataljon het doel kon bereiken. Deze actie leverde hem de hoogste militaire onderscheiding van de Verenigde Staten op: de Medal of Honor. Op 23 augustus 1945 werd deze onderscheiding uitgereikt in het Witte Huis door president Harry S. Truman.

Toen zijn compagnie door twee vijandelijke vuurposities werd vastgezet, probeerde Cecil met mortiervuur het rakelings overkomende vuur uit te schakelen dat ernstige verliezen veroorzaakte en dat de aftocht van zijn eenheid uit door artillerievuur omgeploegd terrein onmogelijk maakte. In het maanlicht kon hij onmogelijk de plaats van de gecamoufleerde vijandelijke stelling bepalen, maar hij bleef het vuur leiden totdat hij door een Duitse granaat ernstig gewond raakte aan zijn been en het bewustzijn verloor.

Toen hij weer bij kennis was gekomen, nam hij een twee-mans bazooka team mee en waadde tot zijn borst in ijskoud water naar een vijandelijke mitrailleur. Onder dekking van het bazooka team naderde hij de vijandelijke stelling alleen. Hij rende de laatste 15 meter en doodde de twee schutters met een handgranaat. Vervolgens leidde hij zijn mannen onder zwaar vuur over open terrein naar de tweede Duitse mitrailleur. Een vijandelijke sluipschutter die ze de weg probeerde af te snijden werd uitgeschakeld en het drietal stootte door. Toen hij door de mitrailleurbemanning werd ontdekt en bloot stond aan gericht vuur, doodde hij een van de drie schutters met karabijnvuur en zijn twee kameraden schoten de andere twee neer.

Ondanks zijn verwondingen leidde hij het bazooka team naar een 88 mm kanon dat vervolgens werd uitgeschakeld. Op de terugweg naar zijn eigen linies raakte hij weer gewond. Om zijn mannen niet langer bloot te laten staan aan dodelijk vuur, weigerde hij hulp en gaf ze bevel zichzelf in veiligheid te brengen, met veel pijn achter ze aan kruipend totdat hij de eigen linies bereikte waar hij instortte.