Vector: Opmars Timberwolves divisie

Bij de bevrijding van Sprundel en St. Willibrord sneuvelden in totaal 10 soldaten van de Timberwolves divisie. Op diverse locaties in deze dorpen vonden hevige gevechten plaats. Duitse troepen probeerden namelijk de opmars van de Amerikanen zo veel mogelijk te vertragen om de hoofdmacht de gelegenheid zich terug te trekken. Zo kwamen hierbij alleen al in in St. Willebrord 13 personen om het leven, waaronder Pastoor Petrus Bastiaansen.

In de Omgangstraat te Sprundel
De verkenningseenheid van de Timberwolves vertrok op 28 oktober 1944 bij het vallen van de avond vanuit Achtmaal naar Sprundel met zeven jeeps om de vijand te zoeken. Plots stuitten ze in de Omgangstraat te Sprundel op ongeveer 60 ingegraven Duitse soldaten. De groep Duitsers zat verscholen achter een wegversperring, de Timberwolves noemden zoiets een “road block”. Op het moment dat de Duitsers de jeeps zagen verschijnen in de schemer, openden ze direct het vuur. De Amerikanen reageerden snel hierop door te keren met hun jeeps. Helaas kwam een van de jeeps vast te zitten. Soldaat Lee Dunlap sprong uit zijn jeep en maakte een touw vast en trok op die manier de jeep los. De kogels vlogen hun om de oren. Door het verkennende werk van deze eenheid, liepen andere soldaten die op weg waren niet in een mogelijke hinderlaag. Tegen middernacht probeerden de Amerikanen in een omtrekkende beweging de Duitsers bij de wegversperring in de Omgangstraat aan te vallen. Men werd echter verraden door een blaffende hond. Hierop brak een vier uur durend intens vuurgevecht uit. Kennelijk had de groep voldoende tijd gewonnen want zij braken het gevecht af en trokken zich terug richting van Hoeven.

Majoor Robert Wilson Russi
Majoor Robert Russi, leidde in de vroege ochtend van 29 oktober 1944 de opmars richting de Dorpsstraat van St. Willebrord. Hij ging met zijn soldaten op zoek naar Duitse sluipschutters. Eerst gingen ze de kerktoren binnen, waar een Duitse officier boven in de toren een uitkijkpost had. Deze zag in dat zijn situatie hopeloos was en doodde zichzelf. Daarna ging majoor Russi richting een huis waar zich in de buurt ook een of meerdere Duitsers hadden verscholen. Kennelijk hadden deze Duitsers gezien dat deze Amerikaanse officier de woning binnen ging. Want enkele minuten later werd de woning met mortieren onder vuur genomen. De majoor raakte hierbij ernstig gewond. Zijn soldaten droegen hem naar het naburige café van Jantje Wijnings. Kort hierna overleed deze officier aan zijn verwondingen, slechts 32 jaar oud.

Pastoor Petrus Bastiaansen
Die hele zondagmorgen, 29 oktober 1944, kwamen de granaten op St Willebrord neer. Bijna alle burgers zaten in de kelders of schuilkelders en wachten angstig het einde van het Duitse spervuur af. Tussen twee beschietingen in, wilde Pastoor Bastiaansen even in de pastorietuin naar zijn bijen gaan kijken, om te zien of zijn bijen iets nodig hadden. Net toen hij in de tuin naar zijn korven liep, werd hij door granaatscherven getroffen. Niemand was in de buurt om hem te helpen en zelf kon hij zich ook niet verplaatsen, aangezien hij zwaargewond was aan een arm en een been. Later werd hij door soldaten van de Timberwolf divisie gevonden. Toen de hospitaalsoldaten zagen dat hij het niet meer zou redden, brachten ze hem naar de Trappistenabdij “Maria Toevlucht”, waar hij, nadat de paters hem de laatste sacramenten toegediend hadden, op 75-jartige leeftijd overleed. In september 1950 plaatsten de parochianen een standbeeld van hem voor de pastorie.