Zevenbergen

In de naam ‘Zevenbergen’ duiden de ‘bergen’ op kleine verhevenheden in het landschap, bijvoorbeeld donken. Het betrof waarschijnlijk drie van zulke verhogingen. In 1964 en 1965 werden twee van deze donken onderzocht, waarbij resten uit de bronstijd werden gevonden. Zevenbergen komt al voor in oorkonden uit de 13de eeuw. Eerst als een afsplitsing van de Heerlijkheid Strijen, later als afzonderlijk leen van het graafschap Holland. Zevenbergen was tot 21 december 1805 een Hollandse stad. Op die datum werd een nieuwe scheiding gemaakt tussen Holland en Bataafs-Brabant. Voortaan liep deze van Willemstad door het Hollands Diep en de Biesbosch naar Heusden.

Turf- en zoutwinning
Door bedijkingen vanuit het noorden en zuiden werd het gebied van Zevenbergen met het vaste land van Zuid-Holland (Strijen) verbonden. Er was veel veen aanwezig dat werd gebruikt voor de turfproductie. Gedurende de 13de eeuw overstroomde het veen vanuit de zee steeds vaker, mede door de turfwinning. Verzilting was het resultaat. De bewoners gingen daarom over op moernering: het afgraven van moer om daaruit – door verbranding – zout te winnen. Het zout werd onder andere naar Engeland geëxporteerd en leverde veel geld op.

Van verval naar een bloeiende suikerstad
Na een aanvankelijke bloei raakte het stadje na de grote Sint-Elisabethsvloed in 1421 in verval. Alle ingedijkte polders werden in dat rampjaar vernield en Zevenbergen was plotsklaps een eilandje. In het begin van de 16de eeuw begon Cornelis van Bergen opnieuw met de inpoldering rond Zevenbergen. Daardoor kreeg de landbouw een nieuwe kans met vooral een belangrijke rol voor de suikerbietenteelt. Van 1858 tot 1987 was Zevenbergen bekend als suikerstad met op het hoogtepunt vier suikerfabrieken.

Oorlogsgeweld en watersnood
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Zevenbergen zwaar getroffen door oorlogsgeweld. In 1940 bombardeerden de Duitsers de stad, waarbij veel slachtoffers vielen. In november 1944 werd Zevenbergen door de Amerikanen bevrijd na een dagenlang spervuur van de artillerie. Ook nu vielen er talloze doden en gewonden en werden veel woningen, winkels en landbouwschuren vernield. Ook de watersnoodramp van 1953 trof het grondgebied van Zevenbergen. Ongeveer twee derde deel van de gemeente stond onder water, al bleef de stad zelf bewaard.