Doorzakkende Susie
Vanaf de landing in Normandië moest de geallieerde genie duizenden noodbruggen aanleggen. Soms was er éen wel erg lang, zo lang dat hij dreigde door te zakken. Dat was eind 1944 ook het geval tussen Cromvoirt en Nieuwkuijk.
In oorlogstijd is ieder onderdeel van het militaire apparaat belangrijk. Terwijl de meeste aandacht -terecht- uitgaat naar de vechtende eenheden vooraan, is een leger volledig afhankelijk van het logistieke deel, op tijd eten, drinken, brandstof en munitie. Na de uitbraak in Normandië eind augustus 1944 kwam daar de genie bij. Vanaf de oversteek van de Seine werd de snelheid van de geallieerde opmars in toenemende mate bepaald door de talloze geniemilitairen die in razend tempo, en vaak met gevaar voor eigen leven, de ene brug na de andere bouwden.
Vooral het Canadese leger dat langs de kust oprukte en talloze kanalen moest oversteken deed een beroep op de genie. Het maakte vaak gebruik van zogenaamde Baileybruggen, vernoemd naar de Engelse ingenieur Donald Bailey. Een dergelijke brug bestond uit losse onderdelen die in verschillende samenstellingen konden worden samengevoegd. Een doorsnee Baileybrug van 25 meter kon door 40 man in drie uur in elkaar worden gezet. Soms was een extreme lengte nodig, zoals bij het Drongelens Kanaal tussen Nieuwkuijk en Cromvoirt.
T…
In oorlogstijd is ieder onderdeel van het militaire apparaat belangrijk. Terwijl de meeste aandacht -terecht- uitgaat naar de vechtende eenheden vooraan, is een leger volledig afhankelijk van het logistieke deel, op tijd eten, drinken, brandstof en munitie. Na de uitbraak in Normandië eind augustus 1944 kwam daar de genie bij. Vanaf de oversteek van de Seine werd de snelheid van de geallieerde opmars in toenemende mate bepaald door de talloze geniemilitairen die in razend tempo, en vaak met gevaar voor eigen leven, de ene brug na de andere bouwden.
Vooral het Canadese leger dat langs de kust oprukte en talloze kanalen moest oversteken deed een beroep op de genie. Het maakte vaak gebruik van zogenaamde Baileybruggen, vernoemd naar de Engelse ingenieur Donald Bailey. Een dergelijke brug bestond uit losse onderdelen die in verschillende samenstellingen konden worden samengevoegd. Een doorsnee Baileybrug van 25 meter kon door 40 man in drie uur in elkaar worden gezet. Soms was een extreme lengte nodig, zoals bij het Drongelens Kanaal tussen Nieuwkuijk en Cromvoirt.
Te lang
Alle bruggen over dit kanaal waren eind oktober 1944 opgeblazen door terugtrekkende Duitse troepen. Na de bevrijding van het gebied rond Heusden op 5 november werden de eerste noodbruggen aangelegd door de 51st (Highland) Division. Sommige waren zo slecht dat ze moesten worden vervangen door de Canadezen, nadat die dit gebied overnamen. Ten noorden van Cromvoirt gebeurde dat al op 11 november. Omdat de brug hier het kanaal schuin overstak, was een constructie van niet minder dan 50 meter nodig. Eerst moest de aanhechting aan het oorspronkelijke talud worden verstevigd, waarna onderdelen van 8then 9th Field Squadron RCE een zogenoemde Double Single (Dubbele Spant) brug in elkaar zetten. Bulldozers legden vervolgens tijdens de nacht nieuwe opritten aan. Omdat de brug eigenlijk te lang was voor een DS-model, zakte hij in het midden door en werd hij door de genisten ‘Sagging Susie’ (doorzakkende Susie) gedoopt. Ondanks de onbetrouwbare aanblik heeft de brug nog tot lang na de oorlog dienstgedaan.