Vector: Een Noorse Spitfire crasht bij Standdaarbuiten
Eind oktober 1944 stonden geallieerde grondtroepen min of meer vast bij de rivier Mark/Dintel in noordwest Brabant.
Bekijk alle 5 foto's
Met name bij Standdaarbuiten kon de Amerikaanse Timberwolves-divisie maar moeilijk de rivier overkomen. Duitse artilleriestellingen in en om Klundert beschoten de Amerikanen vrijwel onophoudelijk en zij blokkeerden zo de toegang uit de richting Roosendaal naar de Moerdijkbruggen. Om hieraan een einde te maken besloot de leiding van de Engelse luchtmacht deze stellingen vanuit de lucht aan te vallen. Vijf squadrons van de RAF kregen de opdracht om met hun Spitfires de Duitsers te bestoken. Een van die squadrons was het Noorse 332 squadron, dat opereerde vanaf het vliegveld Grimbergen in België.
Op 3 november stegen twaalf Spitfires van dat squadron op voor een zogenaamde…
Met name bij Standdaarbuiten kon de Amerikaanse Timberwolves-divisie maar moeilijk de rivier overkomen. Duitse artilleriestellingen in en om Klundert beschoten de Amerikanen vrijwel onophoudelijk en zij blokkeerden zo de toegang uit de richting Roosendaal naar de Moerdijkbruggen. Om hieraan een einde te maken besloot de leiding van de Engelse luchtmacht deze stellingen vanuit de lucht aan te vallen. Vijf squadrons van de RAF kregen de opdracht om met hun Spitfires de Duitsers te bestoken. Een van die squadrons was het Noorse 332 squadron, dat opereerde vanaf het vliegveld Grimbergen in België.
Op 3 november stegen twaalf Spitfires van dat squadron op voor een zogenaamde grondaanval op Duitse stellingen bij Klundert. 2e Luitenant Erik Sunde vloog in een van die Spitfires. De Duitse luchtverdediging rond Klundert vuurde op de zwerm Spitfires. Sunde’s toestel werd geraakt en vloog in brand. Hij stuurde naar het zuiden, want hij wist dat het zuiden van de Mark reeds bevrijd gebied was en dat hij daar misschien een noodlanding kon maken. Helaas was de Spitfire zodanig gehavend dat Sunde zijn vliegtuig moest verlaten. Het stortte neer in een brede sloot in de Oudland-polder bij Standdaarbuiten. Erik Sunde zat erg laag en viel met ongeopende parachute in een weiland. Hij overleed ter plekke, 26 jaar oud.
Collega’s van Erik Sunde, terug op de vliegbasis, hadden zijn vliegtuig in brand zien staan. De Noorse luchtmacht probeerde in dergelijke gevallen duidelijkheid te krijgen over het lot van de vlieger. Daarbij komt dat Erik’s vader minister was in de uitgeweken Noorse regering te Londen. Dat betekende extra druk vanuit Londen om na te gaan wat er met Erik was gebeurd.
Een Onderzoeksteam gaat zoeken naar Erik Sunde en zijn Spitfire. Op 12 november vinden zij het wrak van een Spitfire in de Oudland-polder. In de buurt zijn landarbeiders aan het werk en drie van hen hebben Sunde zien doodvallen. De Amerikanen hebben Sunde’s lichaam overgebracht naar een mortuarium in Roosendaal. Daar wordt hij geïdentificeerd door zijn broer, Arne Sunde, ook officier bij de Noorse luchtmacht. Erik Sunde wordt begraven op de algemene begraafplaats te Roosendaal. Zijn stoffelijk overschot wordt in 1946 herbegraven in het familiegraf te Oslo, Noorwegen.