Duitse krijgslist bij de bevrijding

West-Brabant werd bevrijd door een waarlijk internationale troepenmacht. Het First Canadian Army van generaal Crerar had naast Canadese divisies ook een Poolse, Amerikaanse en Britse onder bevel. De laatste, de 49th Infantry Division, bevrijdde op 30 oktober 1944 Roosendaal.

Hun uiteindelijke doel was de inname van Willemstad, de oude vestingstad aan het Hollands Diep. Deze stad met zijn eeuwenoude verdedigingswerken was militair gezien een lastige noot om te kraken voor de Britten. De vesting was door de Duitsers versterkt met moderne bunkers. Bovendien maakte het vlakke polderland een nadering eigenlijk onmogelijk. Een rechtstreeks aanval zou veel slachtoffers eisen onder de Britse militairen. Om dat te voorkomen bedacht divisiecommandant, Major-General “Bubbles” Barker, een plan om zonder bloedvergieten toch Willemstad te veroveren.

Barker stuurde op 6 november 1944 zijn assistent Parson naar de vestingstad om de Duitse commandant, kolonel Walter Nass, onder druk te zetten. In een brief, in het Duits opgesteld, dreigde Barker de hele stad aan gruzelementen te schieten. Dat dit tot zware verliezen zou leiden onder de Duitse bezetters en de bevolking, was duidelijk. Volgens Barker was de positie van Nass hopeloos. Hij stelde een ultimatum: voor maandagavond 6 november 18.00 uur moest hij zich hebben overgegeven.

Maar de ervaren Nass was niet van plan zo maar in te gaan op de Britse eis en bedacht een krijgslist. Hij stemde in met het vertrek van de inwoners van Willemstad en liet de Britten in de waan dat hij het gevecht om de stad aan zou gaan. Terwijl zijn tegenstander druk was met de opvang van de burgers uit Willemstad, gaf hij zijn troepen stiekem opdracht zich te verzamelen in de haven. De volgende nacht haalden boten van de Duitse marine Nass en zijn mannen op. Toen de Britten de volgende ochtend na een enorme artilleriebeschieting de vesting binnen slopen, bleek de vogel gevlogen te zijn!