Expositie Silo Mixie, het ritme van de tapioca Karin van Pinxteren

Silo Mixie, het ritme van de tapioca Karin van Pinxteren 

In de Wiebenga silo op de Noordkade

‘De beschutte plek, de mogelijkheid om te midden van publiek een plek voor jezelf te scheppen, met geluid, beeld en vooral veel verbeelding – dat is allemaal inherent aan de manier van werken van Karin van Pinxteren.’ (Lucette ter Borg, Paltz Blogs 2021)

Haar nieuwste installatie nestelt zich in de Wiebenga silo’s. Deze industriële voorraadpotten, een eeuw lang gevuld met voedingstoffen, worden samen een verbindend wereldpodium voor het sensitieve, een ontsnapping voor de naar gevoel zoekende mens. Door twee verhaallijnen in elkaar te vlechten, een liefdeslied (1) en een dilemma (2), wordt de verbeelding geactiveerd. 

1.

Onderdoor het immer aanwezige mondiale geweld, vertakt vanuit Panama al 70 jaar een liefdeslied dat over de hele wereld wordt gevoeld, wortelt en uitschiet. Het trekt zich van terreur niets aan, het laat niets achter en hoeft er niets voor terug, wil slechts gezongen en gespeeld worden en blijft zich delen. 

2.

’Het schip met tapioca voelt warmer aan dan schepen met graan en mais’, zegt hij. Hij heeft de schipper slechts één keer gezien en met hem gesproken over het leven, een ontmoeting die hem nog steeds bezighoudt. De schipper is er wel, dat voelt hij, maar hij ziet hem nooit. Ladingen komen aan en worden gelost, gedachten gaan terug het donkere ruim in, er is plaats genoeg. Silo vol, silo leeg, het ritme van de tapioca.’ (uit: De losser en de exotische gedachte, Karin van Pinxteren)

‘Silo Mixie, het ritme van de tapioca’

mixd media installatie met audio story