Linda van der Linden in het Huis van Waalwijk

Linda van der Linden zou zichzelf niet snel een ‘Bossche’ noemen maar woont toch al meer dan 10 jaar in deze Brabantse hoofdstad en daar was het, waar ze het verlangen naar het schrijven van haar eigen liedjes vond. Jaren geleden begonnen en in vele bandjes gespeeld maar pas nu klopt het. ‘Het had wat tijd nodig om te rijpen’, aldus Linda. Ze vertelt lang last te hebben gehad van een kritische stem, een stem van lang geleden die ze nu inmiddels vaak van zich af weet te schudden. ‘Creativiteit kan pas echt loskomen als je het van die kritische laag ontdoet, als je het jezelf gunt om alles te geven zonder oordeel’. En dat daar mooie songs uitkomen is inmiddels een feit. Gezongen met een fluwelen kwetsbaarheid die haar past en zo eigen maakt. Ze werkt in een verslavingskliniek als muziektherapeut en weet dus hoe muziek, letterlijk van levensbelang kan zijn en dat hoor je in haar liedjes.


Geïnspireerd door haar helden uit de jaren zeventig, zoals Melanie, Joni en Janis schrijft Linda liedjes over de grote en kleine dingen van het leven. Over verbinding met jezelf of juist niet en reizen in je hoofd. Over de liefde voor muziek, de zomer en de zoektocht naar ultieme vrijheid in je eigen achtertuin of verder. Linda zingt en speelt verhalen in liedjes. Verhalen van haarzelf of van andere muzikanten die haar raken, een mix van covers en eigen werk maar met een authentiek sausje Linda.